vancomycin-resistente enterokokken - VRE
Vre bacterie
ten
Inleiding
Vancomycin-resistente enterokokken behoren tot de groep van bijzonder
resistente micro-organismen (bacteriën). Ze worden regelmatig gevonden bij
gezonde personen buiten zorginstellingen (circa 5 procent) en in voedsel zoals
bijvoorbeeld vlees. Enterokokken zijn bacteriën die in het maag-darmstelsel van
mensen en dieren voorkomen en zijn weinig virulent (laag ziekmakend vermogen) in
tegenstelling tot andere micro-organismen. Gezien de verspreiding in de gezonde
bevolking worden VRE ook regelmatig bij patiënten in het ziekenhuis
gevonden.
De Vre bacterie VRE die zich verspreiden in het ziekenhuis; zij
veroorzaken infecties bij patiënten met een ernstig verstoorde afweer. Dit zijn
ziekenhuisbacteriën. VRE die voorkomen bij mensen buiten het
ziekenhuis en in de veestapel. Deze ‘veestapelbacteriën‘ veroorzaken geen
infecties.
Enterokokken behoren tot de normale darmbacteriën van gezonde mensen en zijn
daar niet gevaarlijk. Door te vaak het antibioticum vancomycine toe te passen,
worden enterokokken resistent. Dat wil zeggen dat de bacteriën niet langer op
het middel reageren. U merkt er niets van dat u de bacterie bij u draagt. Een
VRE geeft meestal geen ziekteverschijnselen. Via laboratoriumonderzoek wordt er
speciaal naar gezocht.
Er zijn twee soorten VRE:
De VRE-bacterie is een resistente variant van een bacterie die normaal in de darmen van mensen voorkomt. De vancomycine-resistente variant heeft zich aangepast aan het ziekenhuis en kan ook buiten patiënten lang in leven blijven. Patiënten verwerven de VRE-bacterie meestal in het ziekenhuis. Een daadwerkelijke infectie kan bijvoorbeeld ontstaan als patiënten infuuslijnen krijgen. De bacterie komt dan van de huid in de bloedbaan terecht.
Patiënten met een VRE-infectie zijn moeilijk te behandelen. Alleen de dure antibiotica daptomycine en linezolid werken nog tegen de bacterie. Maar het is niet duidelijk hoe erg een VRE-infectie precies is, omdat het meestal optreedt bij ernstig verzwakte patiënten. De bijdrage van de VRE-infectie aan de sterftekans is daarom moeilijk te bepalen.