home

  

myomen, vleesbomen

register

  

ten

 

 

 

  

Inleiding
Vleesboom (myoom) is een wat bizar woord, want het gezwel lijkt in de verste verte niet op een boom, maar is een knobbel. Myoom is een beter woord, want daarmee wordt bedoeld een 'goedaardig spiergezwel'.
Een myoom is over het algemeen een ronde knobbel opgebouwd uit spiervezels en kan zeer sterk verschillen in grootte, van luciferkop groot tot voetbal toe. Ze bevinden zich bij of in de baarmoeder, daar waar spiervezels zitten.

  • Een myoom kan aan de buitenkant van de baarmoeder zitten. Dat is mogelijk in het weefsel naast de baarmoeder en ook met een dunne steel aan de baarmoeder vast (submuceus myoom). - Myomen in de spierwand van de baarmoeder komen het meeste voor en ze kunnen dan alleen in de wand zitten, maar ook uitpuilen in de baarmoederholte (intramuraal myoom).

  • Minder vaak zit een myoom in z'n geheel in de baarmoederholte (subsereus myoom).

  • Zeer zelden zit het in de baarmoederhals (cervicaal myoom).

  • Sporadisch zit het myoom in de wand van de vagina (vaginaal myoom).

Wanneer de myomen klein zijn, worden ze nauwelijks opgemerkt. Meestal zijn er meerdere myomen, soms wel twintig stuks en wanneer die groter worden kan uiteindelijk de baarmoeder zo groot worden als een bijna voltooide zwangerschap.
Vleesbomen (myomen) zijn goedaardige zwellingen. Het komt hoogst zelden voor dat ze kwaadaardig worden en als dat al gebeurt dan meestal na het 50e jaar.
Myomen komen vrij veel voor. Ongeveer 1 op de 4 blanke vrouwen kunnen er tussen hun 18e en 50e jaar mee te maken krijgen. Bij vrouwen van het zwarte ras komen ze meer voor, ongeveer bij 1 op de 2 vrouwen. Verder blijkt er een duidelijke familiaire factor te zijn, dus bij moeder-dochter of bij zussen. Vrouwen die geen kinderen hebben gekregen, hebben ook een wat hogere kans.
Omdat myomen in de meeste gevallen een paar kleine knobbeltjes zijn, hebben die vrouwen geen klachten en wordt het vaak bij toeval vastgesteld, bijvoorbeeld bij een sterilisatie ingreep.
Zo'n spierknobbel ontstaat door vrouwelijke hormonen (oestrogene en progesteron hormonen). Daarom komen ze pas voor vanaf het 18e jaar en verdwijnen ze grotendeels nadat de overgang is begonnen. Myomen kunnen spontaan groter worden (groeien), maar ook door hormoon veranderingen zoals bijvoorbeeld tijdens een zwangerschap of door het slikken van hormonen.

Klachten
Over het algemeen geven myomen geen klachten. Is dat wel het geval dan hangt dat meestal samen met de grootte, het aantal en de plaats waar ze zitten.
Mogelijke klachten zijn:

  • Overvloedige menstruaties en eventueel bloedverlies tussen de menstruaties door.
    Als de myomen in de baarmoederwand zitten en uitpuilen in de baarmoederholte of zelfs in z'n geheel in de baarmoederholte zitten, dan is de opbouw en afbraak van het slijmvliesweefsel tijdens de menstruatie minder goed. Het gevolg is dat het afsluiten van de bloedvaatjes trager gaat en de hoeveelheid en de duur van het bloedverlies meer is.

  • Drukkend gevoel in de onderbuik.
    Wanneer de myomen een doorsnede hebben van 10 cm of meer dan kunnen ze druk uitoefenen op organen in de buurt. Het is mogelijk dat ze op de blaas drukken en daardoor snel het gevoel van een volle blaas veroorzaken. Bij druk op de endeldarm kan de ontlasting tegen gehouden worden. Bij verdere groei van de myomen geven ze een drukkend en vol gevoel in de onderbuik en is het zelfs mogelijk de bobbel aan de buitenkant te voelen.

  • Wel eens zeurende pijn, soms pijn bij gemeenschap en zelden heftige pijn.
    Pijn bij gemeenschap is mogelijk als het myoom uitpuilt in de schede. Heftige pijn komt voor als het myoom vast zit met een steel aan de baarmoeder. Als deze steel ineens om zijn as draait, komt de bloedtoevoer naar het myoom tot stilstand en dat veroorzaakt heftige pijn. In zeldzame gevallen wordt een myoom, dat in zijn geheel in de baarmoederholte zit, wel eens "geboren", dus door de baarmoedermond naar buiten gedreven. Dat gaat gepaard met weeën-achtige pijn en erg veel bloederige afscheiding (naam: myoma nascens).

  • Vruchtbaarheidsstoornissen.
    In het algemeen geeft de aanwezigheid van myomen geen probleem bij het zwanger worden. Alleen in het weinig voorkomende geval dat het myoom in zijn geheel in de baarmoederholte zit kan het een effect hebben als bij een spiraal, namenlijk het verhinderen van de innesteling.

  • Zwangerschapsproblemen.
    Tijdens een zwangerschap gaan de myomen meestal groeien. Als dat gebeurt en ze erg groot worden kan dat leiden tot een verhoogde kans op het krijgen van een miskraam, tot een te vroege geboorte dus vóór de 6e maand en tot een vroege geboorte tussen de 6e en 8e maand. Deze problemen worden veroorzaakt door een verhoogde prikkelbaarheid van de baarmoeder, waardoor de zwangere eerder weeën krijgt.

De kans bestaat ook dat een kind minder goed groeit, omdat een groot deel van het bloed met daarin voedingsstoffen in plaats van naar het kind naar de myomen gaat. Het kind is bij de geboorte overigens wel gezond maar wat lichter in gewicht, dus onder de 3000 gram.

Tenslotte kunnen de myomen in de weg zitten om een normale geboorte mogelijk te maken. In dat geval moet er een keizersnede gebeuren.