Inleiding
Een angststoornis is een psychische aandoening die zich kenmerkt door
de aanwezigheid van een pathologische angst. Angst is een gevoel dat
optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van
een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een
situatie als bedreigend ervaart. Angsten kunnen kortdurend zijn, maar
ook langdurend, soms zelfs levenslang. Als een angst geen reële grond
heeft en de betrokken persoon er sociale problemen door ondervindt, is
er sprake van een stoornis. Sommige van deze aandoeningen worden fobie
genoemd.
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende
aandoeningen. Over het algemeen komen angststoornissen vaker voor bij
vrouwen dan bij mannen. De groep angststoornissen is in het DSM-IV (Diagnostic
and Statistical Manual of Mental Disorders) als volgt ingedeeld:
Meest voorkomend De meeste angststoornissen veroorzaken dikwijls een lijdensweg voor de
betrokkene. Het dagelijkse leven en het functioneren worden belemmerd
en verstoord. Men wordt depressief en men voelt zich dikwijls ‘alleen’
en onbegrepen. De omgeving reageert vreemd, niet begrijpend, soms
banaliserend of zich afwerend, hetgeen een meer isolerend effect op de
betrokkene heeft.
Om welke angstklachten gaat het nu?
De zes meest voorkomende angststoornissen zijn:
Daarnaast zijn er stoornissen die niet specifiek onder de
angststoornissen worden geklasseerd, maar waarbij wel angst een
centrale rol speelt:
|