home

Openstaande Buis van Eustachius Syndroom, Tuba Aperta

register
BEGINLETTER: index A index B index C index D index E index F index G index H index I index J index K index L index M index N index O index P index Q index R index S index T index U index V index W index X index Y index Z

Symptomen

herkennen en erkennen van de Tuba Aperta aandoening!

De meest voorkomende symptomen van een Tuba Aperta oor aandoening zijn :

• Autofonie (is een abnormaal hard en vervormd klinken van de eigen stem) plotseling kort of continu .

• Het luid horen van de ademhaling in één of beide oren.

• Tijdens het eten (kauwen) een enorme herrie waardoor de omgeving niet meer te verstaan is.

• Nasaal spreken (neusstem, het geluid van de eigen stem resoneert tegen het verhemelte, neus en voorhoofd)

• Dichtzittend oor (is een vol gevoel in het oor, net of er druk op het trommelvlies staat, vaak met jeuk in het oor en achter in de keel).

• Ploppen of klikken van het oor/oren, bij slikken of spontaan , vaak ook tijdens praten of wijd openen van de mond.

• Tinitus (is oorsuizen, piepen of ruisen soms pulserend met de hartslag).

• Hyperacusis (is een overgevoeligheid voor geluid).

• Soms het juist niet horen van de eigen stem, zeker tijdens praten in een rumoerige omgeving.

• Vertigo (duizeligheid) en gehoorverlies, kan ontstaan door het constant wisselen van de druk in het middenoor.

• Spasme van de Tuba en/of het weke deel van het verhemelte ‘Myoclonus‘ (geeft een bonzend geluid of het geluid alsof er water door het oor loopt).

Naar de oorzaak van deze aandoening is, zeker in Nederland weinig tot geen onderzoek verricht. Derhalve is behandeling ervan voor KNO-artsen taboe, ook de Universiteiten betrachten in deze de grootste terughoudendheid, er zijn wat ingrepen bekend, onder andere inspuiting met teflon, maar alle met weinig tot geen resultaat.

Internationaal o.a. in Amerika en Japan is er iets meer onderzoek verricht echter alleen basisonderzoek.

Het komt meer voor bij vrouwen dan mannen. Mogelijke oorzaken:

• Snel gewichtverlies (anorexia).

• Zwangerschap.

• Aangeboren.

• Medicijnen o.a diuretica (plastablet).

• Atletiek (overmatige zwaai bewegingen).

• Neurologische aandoeningen die gepaard gaan met spieratrophie.

• Verwijderen van de neusamandelen.

• Een dysfunctie van de Tensor Veli Palatini (is de spanner van het zachte verhemelte, het wiggebeen en de buis van Eustachius naar het peesvlies van het verhemelte).

• Reumatische aandoeningen.

• Acid Reflux (is terugvloeiend maagzuur).

Een duidelijk beeld van hoe het ontstaat, is er dus niet. Mensen met deze aandoening stuiten dan ook op een muur van onbegrip vooral van de omgeving waardoor ze vaak in een sociaal isolement dreigen te komen.

Ook door KNO-artsen worden de klachten vaak niet herkend of serieus genomen, waardoor soms de verkeerde behandeling word gekozen zoals het verwijderen van de neusamandelen, het plaatsen van trommelvliesbuisjes of het voorschrijven van decongestiva (neusspray die de slijmvliezen doet slinken). Juist deze behandelingen kunnen de situatie verergeren.

Dit leidt ook op KNO-gebied tot onbegrip, men weet niet hoe te handelen. Tot de juiste diagnose is gesteld. Dan onstaat er dikwijls een gevoel van machteloosheid; er is niets anders aan te doen dan er mee te leren leven.