Multiple Chemical Sensitivity (MCS) |
|||||
ten
|
Multiple Chemical Sensitivity
Ziekteverschijnselen
De ziekteverschijnselen zijn dus erg divers: ademhalingsproblemen, spier-
en gewrichtsklachten, vermoeidheid, concentratieproblemen, duizeligheid, darmproblemen, huidproblemen, depressies, trillerigheid, misselijkheid, enz. enz. Geuren zoals luchtverfrissers, parfums, tabaksrook en verf zijn voor bijna alle
MCS-patiënten ziekmakend, maar in principe kan iedere geur voor problemen zorgen. Zelfs bloemengeur of de geur van pas gemaaid gras.
MCS heeft veel overeenkomsten met OPS (Organisch Psycho Syndroom of schildersziekte), het Sick Building Syndroom en het Gulf War Syndroom. Omdat de meeste Nederlandse artsen niet zijn opgeleid met milieugeneeskunde zijn
er in ons land maar heel weinig artsen die de symptomen herkennen en de diagnose kunnen stellen. Daarom noemen we hieronder een aantal veel voorkomende klachten en kwalen. Hoe meer u ervan herkent, hoe groter de kans dat u MCS hebt.
Het komt regelmatig voor dat mensen lichamelijke klachten hebben zonder zich te realiseren dat deze te maken hebben met de chemische stoffen en geuren in hun leefmilieu. Vooral voor wie (nog) niet versterkt ruikt
is het soms moeilijk om verband te zien tussen geuren en ziekteverschijnselen. Zo kan het voorkomen dat mensen soms 20 tot 30 jaar klachten hebben voordat het duidelijk wordt dat geuren, gassen of dampen de veroorzakers zijn. Amerikaans
onderzoek in de jaren 80 van de vorige eeuw heeft aangetoond dat MCS een ziekte is die ontstaat onder invloed van chemische stoffen en geuren, en erger wordt naarmate de patiënt meer in contact komt met dergelijke stoffen. Voor wie MCS heeft is het dus van het grootste belang om chemische stoffen, geuren, gassen en dampen zoveel mogelijk te vermijden. Hieronder vallen ook de chemicaliën in parfums, shampoos, crèmes, haarverf, was- en schoonmaakmiddelen, toiletverfrissers, huisparfums enz. Ook mensen die geen MCS hebben vergroten hun kans op een lang en gezond leven door het vermijden van chemicaliën in hun leefmilieu. Sinds 2001 is er, in navolging van veel landen om ons heen, ook in Nederland een zelfhulpgroep voor MCS-patiënten. |
||||
|