syndroom van Adams-Stokes
|
Robert Adams
William Stokes |
Adams-Stokes-syndroom is de benaming voor een groep symptomen waaronder korte aanvallen van duizeligheid en bewusteloosheid (de zogenaamde Adams-Stokes-aanvallen), kortstondige insulten (toevallen) en het gedurende korte tijd ontbreken van de polsslag.
Deze symptomen worden veroorzaakt door een stoornis in het prikkelgeleidingssysteem van het hart, meestal in de vorm van een atrioventriculair blok (AV-blok). Dit is een blokkade tussen de boezems (atria) en de hartkamers (ventrikels). Soms is er sprake van een blok tussen de sinusknoop die de elektrische prikkels afgeeft en de boezems (een zogeheten sino-atriaal blok).
Oorzaken
Om het hart goed te laten functioneren is veel elektrische activiteit nodig. De elektrische prikkels worden afgegeven door de sinusknoop (de gangmaker van het hart) die zich dicht bij de rechterboezem bevindt. Van daar gaan de prikkels naar de atrioventriculaire knoop op de grens tussen de boezems en de hartkamers en verspreiden zich vervolgens over de hartkamers.
Het Adams-Stokes-syndroom wordt veroorzaakt door een gedeeltelijk of volledig blok in de geleiding van elektrische prikkels. Zo'n blokkade kan in elk willekeurig deel van de geleidingsbanen voorkomen. Het Adams-Stokes-syndroom kan het gevolg zijn van myocarditis (ontsteking van de hartspier). Uit onderzoek is gebleken dat bepaalde bacteriële infecties en middelen die worden gebruikt bij de behandeling van psychiatrische aandoeningen ook de oorzaak van het Adams-Stokes-syndroom kunnen zijn.
Symptomen van het Adams-Stokes-syndroom
Patiënten met het Adams-Stokes-syndroom kunnen last hebben van pijn op de borst, black-outs, duizeligheid en flauwvallen. Kortdurende insulten (toevallen) kunnen eveneens optreden. Tijdens een aanval worden patiënten erg bleek omdat hun hart niet slaat zoals het moet, er is geen of zeer langzame polsslag en de bloeddruk is gewoonlijk niet meetbaar. De meeste mensen herstellen snel na zo'n aanval. Ze worden op dat moment vaak erg rood door de plotselinge bloedtoevoer.
Diagnose van het Adams-Stokes-syndroom
Op grond van een klinische evaluatie van de symptomen en lichamelijk onderzoek kan de arts vermoeden dat de patiënt aan het Adams-Stokes-syndroom lijdt. Een ECG (elektrocardiografie) is nodig om een definitieve diagnose te stellen en om na te gaan hoe ernstig de aandoening is. Bij dit syndroom verdient ook een EEG (elektro-encefalografie) aanbeveling, want daarmee kan een eventuele hersenaandoening als oorzaak van het flauwvallen of de epileptische insulten worden uitgesloten. Andere onderzoeken die kunnen helpen bij het stellen van de diagnose zijn onder meer het in beeld brengen van de hartspier met behulp van echocardiografie, de tilt table test, elektrofysiologisch onderzoek, een CT-scan, kernspinresonantie (MRI), dopplerechografie van de halsslagader en bepaling van het bloedsuikergehalte.
Behandeling van het Adams-Stokes-syndroom
De behandeling richt zich op de achterliggende oorzaak van het Adams-Stokes-syndroom. Antiaritmische middelen kunnen worden gebruikt om het hartritme te reguleren. Soms moet dit gebeuren door middel van cardioversie (het toedienen van elektrische schokken met een defibrillator). In veel gevallen is implantatie van een tijdelijke of permanente pacemaker nodig.
Complicaties van het Adams-Stokes-syndroom
Patiënten met het Adams-Stokes-syndroom zijn vatbaar voor de vorming van bloedstolsels als gevolg van de hartritmestoornissen. Zulke stolsels kunnen een hersenslagader afsluiten en zo een beroerte veroorzaken.
Prognose
Bij het Adams-Stokes-syndroom hangt de prognose af van de achterliggende hartaandoening.