anaplastisch seminoom
|
|
Inleiding
Een anaplastisch seminoom is een variant van het seminoom van de testes. Bij een anaplastisch seminoom zijn de cellen minder geordend dan bij een gewoon seminoom. Anaplastische seminomen
kunnen voorkomen bij mannen tussen de 40 en 50. De oorzaken, verschijnselen en behandeling van het anaplastisch seminoom en het seminoom zijn vergelijkbaar. De kans dat de tumor terugkomt is bij een anaplastisch seminoom echter groter.
Oorzaken
Een anaplastisch seminoom ontstaat uit een carcinoma in situ, dit is een premaligne (nog niet kwaadaardige) aandoening van de testes. Het anaplastisch seminoom van de testis en andere
testistumoren komen vaker voor bij mannen met niet-ingedaalde testis. Ook een HIV-besmetting schijnt de kans op een testistumor zoals een anaplastisch seminoom te vergroten.
Stadia
Testistumoren en dus ook het anaplastisch seminoom worden in verschillende stadia ingedeeld, te weten stadium I, II en III. De indeling van de ziekte is gebaseerd op de omvang, de
betrokkenheid van het lymfestelsel, ,de uitzaaiing van de tumor (metastase) en de afgifte van tumormarkers aan het bloed. Röntgenfoto's van de borstholte, CT-scans en bloedonderzoek zijn enkele onderzoeken die bijdragen aan het
vaststellen van de aard en omvang van tumoren.
Verschijnselen
Het meest voorkomende verschijnsel is een pijnloze zwelling van de aangedane testis al dan niet in combinatie met een zwaar gevoel in het scrotum of de onderbuik. Een enkele keer
komt het voor dat de tumor samen met de testis en de zaadstreng wordt gedraaid (torsie), dit veroorzaakt plotseling een hevige pijn. Ook gebeurt het wel eens dat de testis door de tumor gevoelloos wordt.
Als de tumor zich heeft
uitgezaaid naar de lymfeknopen in de onderbuik, zetten deze meestal op en ervaren mensen dit als een zwelling (tumor) in de buikholte.
Diagnose
De diagnose wordt gesteld op basis van de klachten en een lichamelijk onderzoek. Een echografie laat zien hoe ver de tumor is gegroeid en of ook het lymfestelsel is aangedaan. Bloed wordt
onderzocht op stoffen als alfafoetoproteïnen en humaan choriongonadotrofine (HCG). Deze zogenaamde serumtumormarkers geven informatie over de aard van de tumor. Met behulp van röntgenfoto's van buikholte, bekken en borstholte kan
worden vastgesteld of één of meer groep(en) lymfeknopen is (zijn) opgezet. CT- en MRI-scans geven informatie over de omvang van de tumorgroei en eventuele uitzaaiingen.
Behandeling
Het stadium van de tumor bepaalt in hoge mate de behandeling. Aanvankelijk bestaat de behandeling van een anaplastisch seminoom uit een radicale orchidectomie, het operatief verwijderen
van de testis. Dit wordt gedaan om uitzaaiingen te voorkomen. Tumoren in stadium I hebben meestal een goede prognose en kunnen vervolgens met uitsluitend bestraling worden behandeld. In het algemeen worden seminomen in stadium II en
III vervolgens met chemotherapie behandeld. In veel gevallen worden chemotherapie en bestraling gecombineerd, met name als er veel uitzaaiingen in de lymfeknopen zijn.
Complicaties
Als een anaplastisch seminoom niet wordt behandeld, vormen uitzaaiingen naar andere delen van het lichaam de meest voorkomende complicatie. Vooral uitzaaiingen naar de hersenen, de
lever en de beenderen. Dit gaat gepaard met hogere concentraties serumtumormarkers.